Laughlin -Grand Canyon deel1

Ringeling Ringeling. ..pfff. ..6.30 uur gaat die verdomde wekker....o wat belachelijk vroeg weer maar het beloofd aan mooie dag te worden.

Paul en ik nemen als ontbijtje een Starbucks Coffee met iets erbij en dan wandelen we naar de auto waar Jan en Karen ook net aan komen wandelen.

We moeten om 12.05 uur inchecken voor onze helikopter vlucht in het dorpje Tusayan..Wat net buiten het Grand Canyon park ligt.
Voor de zekerheid had ik 1.5 uur extra reistijd ingeplant...Ja. ..dat betekend wel vroeg eruit maar we MOETEN  gewoon op tijd zijn.

We komen 75 minuten te vroeg aan bij Papillon vluchten maar kunnen al wel inchecken voor de vlucht.
Nadat we 1 voor 1 gewogen zijn moeten we een verplicht intructiefilmpje bekijken en daarna neuzen we door het winkeltje en nemen we een bak koffie/thee om het laatste uur door te komen.

(Ik vraag snel even naar mijn gewicht en ondanks 2 weken geen sporten en elke dag uit eten zit ik nog op zelfde gewicht als voor de vakantie alleen nu wel gekleed natuurlijk.dus kilo of 1.5 of 2 aangekomen...valt nog mee!!)

Ik heb welgeteld 3 slokken van mijn hete thee kunnen nemen als onze namen al worden voorgelezen..chips....das vroeg...Op zich wel mooi want hoe eerder je vliegt hoe beter het weer hier is en hoe minder turbulentie.
Geen van ons heeft ooit in een helikopter gevlogen dus we zijn benieuwd.

We krijgen een opblaasbaar zwembad om..vraag me niet waarom dat boven land moet maar ok.
Daarna worden we meegenomen naar buiten en worden we voor een draaiende helikopter gezet voor een foto....wat maakt zo'n helikopter een lawaai zeg..Je voelt de luchtdruk van de slaande wieken...gaaf gevoel.

Daarna worden we weer achter het hek gebracht want eerst moet er getankt worden...dat wel prettig dat ze dat doen!!!

En dan is het zover!!! We hebben mega veel geluk want we hebben de 6 persoons helikopter voor ons 4ren....Een privé vlucht dus.
We krijgen allemaal onze vaste plek aangewezen  op basis van ons gewicht...De piloot, Karen en ik zitten rechts..Jan en Paul rechts....logischerwijs zou dat betekenen dat Paul en Jan dus even zwaar zijn als de andere 3 samen...das cool!!!

We krijgen een koptelefoon op waardoor we de piloot kunnen horen en worden in de gordels geholpen.
De piloot kletst wat voor de gezelligheid en dan is het zover....De hele helikopter begin te schudden en trillen en je voelt hoe de wieken het hele gevaarte optillen...Heel langzaam glijden we naar opzij van het platform af en dan ineens.....

Neus naar de grond, meer power en ZOEFFFF...we vliegen over de bomen...ooo wat is dit ook weer gaaf!!! Wederom totaal geen hoogte vrees...in tegendeel zelfs ..Ik vind het ZO GAAF...vliegen als een vogel over de boomtoppen...echt mijn ding!!!

De piloot zegt weer iets maar ik luister maar half..Ik ben helemaal in mijn nopjes..dan wordt er een "infobandje" opgestart in de Nederlandse taal..waarin alles verteld wordt over wat we zien.


En dan........als ik eraan terugdenk krijg ik weer kippenvel.
Er word filmmuziek ingestart. ..en precies op het moment dat de muziek aanzwelt verdwijnt de grond onder ons en kijken we ineens een 500 meter dieper de Grand Canyon in.

1000den verschillende kleuren rood,groen, grijs, geel schitteren in het zonlicht en overal om je heen zie je de schoonheid van de natuur.

Ik had wel eens gelezen dat mensen tranen in de ogen kregen van dit moment en ik heb altijd gedacht dat die mensen niks gewend waren...maar nu snap ik 100% wat ze bedoelen. Dit is met geen enkel woord te beschrijven en ik ga het ook niet eens proberen.

Na een 20 minuten vliegen we weer over de bomen terug naar het vliegveld en als we geholpen worden met uitstappen zijn we alle 4 overdondert van onze nieuwste ervaring.

Zonder na te hoeven denken besluiten we om de eerder genomen foto te kopen.
En ik neem er een foto-sleutelhanger en een foto-magneet bij.
De magneet is voor mijn moeder die koelkast magneten spaart...
Persoonlijker dan dit kan het niet worden mam!!! Haha.

In deel 2 nog meer grand canyon belevingen.