Buffalo-Cody

Goedemorgen daar in het herfstachtige Nederland.

Gisteren hadden we hier ook eventjes herfstachtig weer maar... toen wij vanmorgen de licht verduisterende gordijnen opzij schoven werden we verblind door een strak blauwe lucht en goud kleurige zonnestralen....
Niks lekkerder om zo wakker te worden.

We zijn lekker gaan ontbijten en daarna was het alweer tijd om uit te checken.
Op weg naar weer een stukje prachtnatuur....
Uiteraard stoppen we eerst weer bij de Walmart voor verse broodjes..
Iemand vertelde ons al dat we een rode draad in onze vakantie hebben... De Walmart!! hahaha.
Tja.. dat kan goed kloppen hahaha.

We rijden vandaag naar Cody, en dat doen we via de Bighorn forest mountains.
En boy a boy wat was dat gaaf zeg!!!.

Het begon al vrij snel met mooie heuvels en vergezichten naar de bergen in de verte en hoe langer we reden hoe heuvelachtiger de omgeving begon te worden.
Overal goud gele velden met af en toe een plukje bomen en tussen de bomen diepe afgronden...

Langzaam worden de hellingen steeds hoger en weer lager en dan zo uit het niks rijden we een hele lange berg weg op....
Alsmaar hoger en hoger tot we op een parkeerplaats even een stop maken en achterom kijken.
En dan zien we ineens hoe hoog we zitten, en wat een verschrikkelijk mooi uitzicht we achter ons hebben gelaten.

Vanaf hier gaat het alsmaar hoger en hoger en de uitzichten blijven maar mooier worden. Gele velden met paarse plukjes, goud gelen Aspenbomen die langzaam hun bladeren los laten en diep groene naaldbomen die de grens vormen tussen de bossen en de velden.

We stoppen geregeld om even te genieten en uiteraard om veel foto's te maken.
Als we een uurtje of 2 gereden hebben is het tijd voor lunch en dat doen we op een mooie plek met schitterend uitzicht over de Bighorn mountains.

Na de lunch is het nog zeker een uur rijden voor we dit schitterende gebied verlaten.
Maar het laatste stuk is toch wel het meest spectaculairste... hoge muren van grillige bergen, met diep onder ons het geluid van een wilde rivier.. Eindelijk zijn we weer laag genoeg om de rivier ook te kunnen zien dus stappen we snel uit om ook daar foto's van te kunnen maken.

En als we verder rijden draaien we een keer links, een keer rechts, weer een keertje links om en POEF.. we staan ineens in de vlakke velden.
Alsof er nooit geen hoge bergen zijn geweest.
De weg is ineens kaarsrecht en voor kilometers lang is er geen bocht te zien.

Op de achterbank is er weer een heerlijke pauze ingelast en Paul en ik kletsen weer een beetje over wat we zien, over de ENORME hoeveelheid antilope achtige dieren die we zien en over de MONSTER grote agrarische machines die de boeren hier gebruiken.
Zo rijden we nog een uurtje door.

En wederom een kwartiertje voordat we aankomen bij onze eindbestemming is iedereen weer wakker en aanwezig, alsof je een wekker hebt gezet.

We zijn nog lekker vroeg, zoals de planning was, dus we nemen eerst een bakkie koffie en verdomd.. we zitten direct naast een Mc Donalds..Dus Paul en ik grijpen weer onze kans en lopen daarheen om even een milkshake te halen...

We rijden richting het centrum van Cody en bekijken daar wat winkeltjes en bespreken wat eet gelegenheden die we van te voren opgezocht hadden.
Waaronder Irma hotel... hier hebben ze elke avond om 18 uur een toneelstukje wat ze uitvoeren op straat.. een gunfight ( schiet gevecht)
Mijn ouders zijn hier 10 jaar geleden ook bij geweest. Paul en ik konden er toen mooi onderuit komen door zelf een stukje te gaan rond wandelen. We kennen de Amerikaanse gratis toneelstukjes en die zijn altijd zwaar overdreven geacteerd en slecht uitgevoerd..
Maar dit keer zijn ook wij het slachtoffer en worden er 4 stoeltjes gereserveerd... Nou ja.. hoe erg kan het ook zijn..

Nou ik heb nieuws voor je... HEEL ERG... Uiteraard begint het met een  lang verhaal over de sponsoren, en dan komt het Amerikaans volkslied en moet iedereen gaan staan.
En zeker in dit gedeelte van het land , Trump aanhangers, moet je het niet wagen om te blijven zitten tijdens het volkslied en je hoed,pet of muts op te houden.

En dan begint het acteren.. nou ja.. ik ga het verder niet uitleggen maar de gemiddelde amateur toneelschool van de basis school doet het leuker en beter.
Ach ja.. we zitten de 45 minuten uit en Paul en ik kijken elkaar soms aan en moeten onze lach inhouden.
Naast mij zit een Franse dame die zich helemaal rotschrikt bij elk knalletje of geluidje wat ze hoort.... Dat is eigenlijk nog lachwekkender dat het hele toneel stuk.

Als het afgelopen is is het tijd om te gaan eten maar tis nog niet precies duidelijk waar we dat gaan doen. Dus besluiten Paul en ik dat we gewoon bij de Burgerking iets te gaan halen.. net zo makkelijk, goedkoop en snel.

Als we terug zijn bij de kamer gaan we eventjes wat koffers opnieuw indelen.. zodanig dat we niet meer elke dag met alle koffers hoeven te slepen.
De spullen die we voorlopig niet meer nodig hebben kunnen dan mooi in een koffer in de auto blijven liggen.. scheelt ons een heleboel gesleep elke keer.

En dan kunnen Paul en ik het toch niet laten om nog even bij de mac binnen te lopen en daar een 2e milkshake te halen..
Ja ik weet het.. heel fout.. maar ach.. tis vakantie!!!! beste excuus wat er is..

Dan is het tijd om te gaan douchen, foto's uploaden en dit verslag te gaan typen en ik moet nog even het weerbericht voor de route van morgen bekijken want.... 
Morgen gaan we de hoogste bergpas over en daarmee ook het hoogste punt van deze vakantie....
Laten we hopen dat het net zo een hoogte punt gaat worden als vandaag.

Truste menshuu.. see you in Yellowstone!!!